Niewielkim wzniesienie z białego jurajskiego wapienia, nazywanym potocznie Skałką jest miejscem, w którym paulini, po sprowadzeniu ich w 1472 roku do Krakowa, wznieśli kościół pod wezwaniem św. Michała. Wcześniej był tu wzniesiony kościół romański pod wezwaniem św. Michała Archanioła, następnie gotycka świątynia z XIV wieku. Obecna barokowa świątynia paulinów powstała wg projektu Antoniego Műntzera. Wzniesiono ją w latach od 1733 do 1751, kiedy to nastąpiła konsekracja świątyni. Nadano jej wtedy podwójne wezwanie: św. Michała Archanioła i św. Stanisława Biskupa Męczennika. Kościół na Skałce był miejscem związanym z biskupem krakowskim Stanisławem, którego w 1079 król Bolesław Śmiały oskarżył o zdradę stanu i skazał na śmierć. Według legendy ścięcie biskupa miało mieć miejsce właśnie na Skałce. W konsekwencji król musiał opuścić kraj, a kościół uznał biskupa świętym i kanonizował go w 1253 roku. Od 1089 zwłoki biskupa spoczywają w katedrze wawelskiej, ale to Skałka jest miejscem jego kultu. Przed trumną biskupa w katedrze wawelskiej koronowano królów polskich. Do ceremoniału koronacyjnego należała także pielgrzymka pokutna z Wawelu na Skałkę. W 750 rocznicę kanonizacji Ojciec Święty Jan Paweł II podniósł kościół na Skałce do rangi bazyliki mniejszej.
Kościół na Mapie: